Melanż czyli pomieszanie z poplątaniem

O NOWEJ RECYKLINGOWEJ ESTETYCE TEKSTYLIÓW

Nowe problemy = nowe zadania projektowe = nowe materiały = nowa estetyka.

Jeszcze nie tak dawno myśląc o designie, o specjalnie zaprojektowanych przedmiotach zachwycaliśmy się ich wyrafinowanymi formami. Kultowa wyciskarka do soków, choć niefunkcjonalna i niemiła w użyciu, budziła zachwyt estetów.
Od jakiegoś czasu w centrum procesu projektowego stoi człowiek, a w ostatnich latach jeszcze bardziej niż on, otaczająca go i tworząca jego ekosystem natura.
Oboje ze swoimi problemami i potrzebami – to z nich wynika całe wzornictwo i estetyka projektowanych przedmiotów oraz wnętrz. Nowe wyzwania wiążą się z zupełnie nowymi i inaczej zdefiniowanymi zadaniami projektowymi. Te z kolei wymagają, albo wręcz generują nowe materiały, z których specyfiki wynika kompletnie nowa, nie dla wszystkich łatwa do zaakceptowania, estetyka.

W trosce o równowagę i harmonię, których coraz gwałtowniej wymaga nasz świat, o zrównoważony rozwój, zamknięty obieg materiałowy zdaje się być jedynym słusznym rozwiązaniem. Recykling tworzyw zaczyna stanowić naszą materialną codzienność. A to oznacza nie tylko nowe tworzywa i ich połączenia, ale też nowe tekstury i faktury, które wymagają nowej optyki w ich percepcji i akceptacji.

Melanż, czyli tkanina lub włóczka złożona z nitek o różnych barwach.

Materiały tekstylne z przemiału, lub innego przetworzenia recyklingowego, posiadają często specyficzną estetykę. Wynika to z melanżowego miksu nitek, nieregularnych splotów, ale też wpleceń różnych organicznych „zanieczyszczeń”.

Z całą tą naturalną niedoskonałością tkaniny „z odzysku” zaczynają być atrakcyjne, bo są unikalne i niepowtarzalne. Te pochodzenia organicznego, biologicznego, charakteryzują się różnymi „ziarnami” w powierzchniach, nierówną gęstością splotów, przecieraną matowością albo punktową połyskliwością. W tych, wydawałoby się nieestetycznych elementach, tkwi cały arsenał atrakcyjnych środków wyrazu. Tak powstaje zupełnie nowy język współczesnego designu , który oswaja nas z inną estetyką i uczy nowych skojarzeń.

Percepcja tkanin staje się dziś silnie zmysłowa. Design stawia na sensorykę w materiałach, w kształtowaniu powierzchni, tekstur, które przestają być gładkie i jednorodne, a coraz częściej przypominają mieszaniny biomas i konglomeratów. Zestawienia tkanin w ramach kolekcji z kolei, korzystają z efektownego zestawiania i miksowania ze sobą faktur, tekstur i drobnych, abstrakcyjnych paternów tworzonych przez nieregularne przeploty włókien różnego pochodzenia, różnej grubości, gęstości, szorstkości czy połyskliwości.

DNA materiałów inspirowanych recyklingiem buduje także nowa paleta kolorystyczna, której słabsze nasycenie, mniejsze kontrasty, rozbielenie barw wynikają z naturalności barwników organicznych i mineralnych. Rozjaśnione kolory, zgaszone odcienie, barwy blisko palety ziemi tworzą nową gamę kolorystyczną współczesnych tekstyliów.